Circular tendering of waste treatment
De gemeente Kolding streeft ernaar haar capaciteit en ervaring met circulair inkopen te vergroten, zowel als onderdeel van het Interreg NSR Procirc-project als in het algemeen. Met deze pilot wilde de gemeente Kolding een beter inzicht krijgen in hoe afvalverwerkingsinstallaties circulairder kunnen worden, hoe dit een prominentere rol kan spelen in aanbestedingen, hoe dit zichtbaarder kan worden gemaakt en mogelijk de markt kan motiveren om zich meer op circulariteit te richten.
Bij aanbestedingen voor afvalmateriaal is er over het algemeen een criterium voor circulariteit, aangezien de meeste aanbestedingen gericht zijn op het recyclen van verzamelde materialen tegen de beste prijs. Hoewel er veel potentieel is voor verbetering, brengt afvalrecycling veel problemen met zich mee. Sommige recyclinginstallaties kunnen grote hoeveelheden materialen verwerken, waarvan de kwaliteit sterk kan variëren. Dit resulteert doorgaans in producten van lage kwaliteit die slechts geschikt zijn voor een beperkt aantal toepassingen. Andere recyclinginstallaties richten zich op het produceren van hoogwaardige producten met veel betere toepassingsmogelijkheden, maar vereisen eveneens hoogwaardig invoermateriaal in de vorm van uniforme en goed gesorteerde afvalmaterialen. Het verkrijgen van dergelijke materialen is echter een ander verhaal; het vereist veel inspanning om één container met hoogwaardig materiaal te verkrijgen. In sommige gevallen kan slechts 0,05% verontreiniging met een onverenigbaar materiaal de kwaliteit van het materiaal van hoog naar zeer slecht verminderen. Daarom is het uiterst belangrijk om afvalscheiding serieus te nemen. Wanneer mensen hierin falen, gaat de ethiek van recycling, waarbij één product wordt omgezet in een nieuw en even goed product, verloren en wordt de kwaliteit eigenlijk verlaagd naar een inferieur product met nog minder potentieel voor recycling.
Het verzamelen van materialen van hogere kwaliteit is een manier om dit probleem aan te pakken, maar betere technologie, behandeling en verwerking zijn ook mogelijke oplossingen. Het probleem is echter dat wanneer kosten de enige parameter zijn in aanbestedingen en daaropvolgende contracten, er weinig stimulans is om deze aspecten van afvalverwerking te verbeteren.
Bovendien zijn er vaak relatief weinig afvalverwerkingsinstallaties in het geografische gebied die elk type afval (afvalfractie) kunnen verwerken. Het idee dat de markt een oplossing zal bieden als de aanbesteding correct wordt opgesteld, is in deze context niet van toepassing, omdat het aantal mogelijke ontvangers/mededingers vaak beperkt is tot twee of drie bedrijven. Daarom moeten sommige aanbestedingen zich richten op verdere ontwikkeling van de bestaande behandelingsinstallaties in plaats van te hopen op de komst van een 'perfecte' derde partij, waarvan het bestaan voorheen onbekend was.
Een nieuwe aanpak voor aanbestedingen kan een manier zijn om deze innovaties te sturen en de ontwikkeling van de markt te versnellen.
